"พ่อแม่ไม่มีเวลา จะให้เวลาลูกได้อย่างไร"

ข้อที่หนึ่ง เรื่องพ่อแม่ไม่มีเวลานี้เป็นสัมพัทธภาพ  อยู่ที่เราให้เวลาทำอะไรสำคัญกว่าอะไร

อย่างไรก็ตามบ้านเราทุกคนต้องไปทำงานจริง มิใช่ทำงานเพียงเพื่อมีเงินเดือนพอใช้เหมือนในประเทศที่มีรัฐสวัสดิการ แต่บ้านเราอยู่ในระดับปากกัดตีนถีบและหากไม่ทำงานมากพอแล้วก็จะไม่มีเงินใช้จริง เราจึงพบโจทย์การรักษาสมดุลระหว่างเวลาและเงิน

ข้อที่สอง หากเรารักษาสมดุลนี้ไม่ดี เงินที่เราหามาได้จะหมดไปกับการไล่แก้ปัญหาให้แก่ลูกไม่จบสิ้น และอาจจะต้องจ่ายต่อเนื่องยาวนานแม้ว่าเขาจะเรียนจบแล้วเพราะจบมาแล้วก็ไม่สามารถทำมาหากินอะไรไปจนถึงไม่ยอมทำงาน  และแย่กว่านี้คือทำผิดกฎหมาย
 ในทางตรงข้าม  หากเรารักษาสมดุลได้ดี  วันนี้เราอาจจะได้เงินน้อยกว่าที่ตั้งใจ  แต่เงินที่ได้มาจะใช้กับลูกได้อย่างเต็มที่จนเมื่อเขาเรียนจบ เป็นผู้ใหญ่ ทำงานหาเงินเอง ไม่เกาะพ่อแม่กิน ไม่พาคู่มาเกาะพ่อแม่กิน ไม่ทำผิดกฎหมายสร้างความเดือดร้อนไม่หยุดหย่อน ถึงวันนั้นเราก็จะเป็นเสมือนผ่อนบ้านหมดหมดหนี้สิน เงินทุกบาททุกสตางค์คืนมาที่เรา ที่สำคัญคือเรามีความสบายใจอย่างเหลือล้นและมีเวลาว่างมากมายจะทำเรื่องที่ตนเองอยากทำแต่ไม่เคยมีเวลาทำเพราะเอาแต่เลี้ยงลูก เพราะอะไร เพราะลูกเรียบร้อยดี

ข้อที่สาม เวลาวิกฤตคือ 3 ขวบปีแรก และดีกว่านั้นหากเราอุทิศเวลาให้เขามากที่สุดถึง 10 ขวบคือประมาณเวลาที่เขาใกล้วัยรุ่นและจะไม่ฟังอะไรเรามากมายนักอีกแล้วหากทำได้ เลือกโรงเรียน ที่ทำงาน และบ้าน อยู่ใกล้กันมากที่สุดก่อน ด้วยการเลือกที่ดีที่สุดเราจะได้เวลาอยู่ด้วยกันคืนมามากที่สุด นี่เป็นระดับอุดมคติแต่ว่าที่จริงอยู่บ้านนอกเป็นเรื่องทำได้ถ้าใส่ใจตั้งแต่แรก

ในความเป็นจริงของชีวิต พ่อแม่ไม่มีเวลาจริงๆ ที่ควรทำคือการกำหนดเวลากิจวัตรให้ลูกทราบอย่างชัดเจน นั่นคือพ่อแม่จะถึงบ้านกี่โมง-ระบุ วันหยุดพ่อแม่มีเวลากี่โมงถึงกี่โมง-ระบุ และเวลาอ่านนิทานก่อนนอน 15-30 นาที-ระบุ หากเราระบุหลักไมล์สำคัญเอาไว้ชัดๆ เด็กๆจะพัฒนาได้ดีกว่า แล้วเขาจะรอพ่อแม่ที่มีอยู่จริง

แม้กระทั่งพ่อแม่ที่กลับบ้านสัปดาห์ละครั้งหรือเดือนละครั้ง จะกลับถึงบ้านกี่โมงของวันไหนและจะออกจากบ้านกี่โมงของวันไหน-ระบุรอคือมี
การระบุที่ได้ผลดีคือระบุบนปฏิทินและเข็มนาฬิกา  อย่ากังวลว่าเด็กเล็กจะดูปฏิทินหรือนาฬิกาได้หรือไม่ได้  ที่เราต้องการคือให้จิตใจเขาผูกอยู่กับสัญลักษณ์บนปฏิทินและเข็มนาฬิกาที่เดินได้  พ่อแม่จะอยู่ตรงนั้น

อ่าน-เล่น-ทำงาน  มิได้ต้องใช้ของแพง  แต่ที่ต้องเสียคือเวลา

นายแพทย์ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์
จิตแพทย์และนักเขียน ขวัญใจพ่อแม่ชาวโซเชียล