กลัวลูกสำเนียงเพี้ยนเพราะเรียนภาษาอังกฤษกับทั้งครูไทยและครูฝรั่ง

คุณแม่ที่ให้ลูกเรียนโรงเรียนสองภาษาอาจจะมีเรื่องกลุ้มใจอยู่บ้าง อย่างการกลัวว่าลูกจะพูดภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงแปลกๆ เพี้ยนๆ เพราะลูกเรียนและพูดภาษาอังกฤษทั้งกับครูคนไทยและครูฝรั่ง จนกลัวว่าลูกจะไม่ได้เรียนภาษาอย่างถูกต้อง กลัวลูกโดนล้อเรื่องสำเนียงการพูดภาษาอังกฤษ ถ้าพ่อแม่คนไหนคิดแบบนี้อยู่ลองมาปรับความคิดกันแบบนี้ค่ะ


การเรียนภาษาอังกฤษให้เข้าใจ รู้เรื่อง และสามารถสื่อสารได้อย่างเข้าใจและถูกต้องคือเรื่องสำคัญค่ะ เพราะหากสังเกตกันจริงๆ จะพบว่าแม้แต่ฝรั่งเจ้าของภาษาเองก็ยังใช้ภาษาตัวเองไม่ถูกต้องหรือตรงไวยกรณ์เป๊ะ หรือฝรั่งในแต่ละพื้นที่ แต่ละประเทศเมื่อพูดภาษาอังกฤษก็มีสำเนียงที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิง ดังนั้นสิ่งสำคัญในการเรียนภาษาอังกฤษคือการเข้าใจและใช้ได้จริง


ส่วนสำเนียงภาษาอังกฤษเป็นเพียงส่วนปลีกย่อยเท่านั้น หากสังเกตแล้วว่าลูกเรามีทักษะการเรียนรู้และการใช้ภาษาอังกฤษได้ดี และมีความชอบในการเรียนภาษาอังกฤษ พ่อแม่ถึงค่อยต่อยอดด้วยการสนับสนุนให้ลูกเรียนภาษาอังกฤษอย่างจริงจังกับเจ้าของภาษาเพื่อฝึกฝนทักษะการฟัง พูด อ่าน เขียน และสำเนียงจากเจ้าของภาษาเอง ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับพ่อแม่และเด็กๆ เองเช่นกันค่ะว่าจะให้ความสำคัญกับการเรียนภาษาอังกฤษเพื่อจุดประสงค์ใดบ้าง หรืออยากต่อยอดไปถึงอะไร


สิ่งที่พ่อแม่ต้องทำความเข้าใจให้มากและสำคัญคือ อย่าคิดว่าคนที่พูดภาษาอังกฤษเป็นหรือมีผมสีทองจะเป็นครูที่เก่งหรือเป็นครูที่ดีเสมอไปค่ะ ลองให้โอกาสครูไทยที่ดี ที่เก่ง ที่มีความรู้อย่างแท้จริง แต่พูดภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงไทย ได้มีโอกาสสอนภาษาอังกฤษให้ลูกของเราได้รับประโยชน์อย่างแท้จริงบ้าง เหมือนกับคนสิงคโปร์หรือคนอินเดียที่เรียนรู้ภาษาอังกฤษอย่างแท้จริง ถึงแม้จะพูดภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงสิงคโปร์หรืออินเดียซึ่งเป็นสำเนียงของชนชาติตัวเอง แต่กลับใช้ภาษาอังกฤษได้เก่ง คล่องแคล่ว และใช้ภาษาอังกฤษในการทำงานในอนาคตได้อย่างไม่มีข้อจำกัดด้านเชื้อชาติด้วยนะคะ