ลูกมีปัญหาเมื่อไปเนิร์สเซอรี่

เราอยู่กัน 3 คนพ่อแม่ลูก ดิฉันเลี้ยงลูกเป็นหลัก สามีไปทำงานจะช่วยดูบ้างตอนเย็นๆ และเสาร์-อาทิตย์ จนลูกอายุ 1 ปี 8 เดือน ดิฉันเอาแกไปอยู่เนิร์สเซอรี่ เพราะดิฉันท้องใกล้คลอดแล้ว วันแรกไปครึ่งวัน โดยดิฉันไปอยู่ด้วยอีก 2 วัน ต่อมาก็ไปอีกอย่าง ละครึ่งวัน แต่ดิฉัน ไม่ได้ไปด้วยแกก็ไม่ร้องนะคะ ทางเนิร์สเซอรี่บอกมาว่า วันหนึ่งแกไม่สบาย สามีไปรับกลับมาตอนเที่ยงและหยุดอีกวันเป็นวันศุกร์ พอวันจันทร์ก็ไปตามปกติ จนถึงวันพุธ ทางเนิร์สเซอรี่โทรมาบอกว่าแกร้องทั้งวันเลย ต้องอุ้มกันตลอด ให้ไปรับกลับเร็วหน่อย หลังจากนั้น ดิฉันก็ไม่ให้ลูกไปอีกเลยด้วยสาเหตุที่

1.เดิมแกชอบเล่นน้ำมาก แต่เดี๋ยวนี้ไม่ยอมให้ถอดเสื้อ กางเกง พอพูดว่าอาบน้ำแกจะวิ่งหนีเลย
2.แกจะร้องกรี๊ดๆ ดังมากเวลาไม่พอใจ และร้องอยู่นาน 5-10 นาที
3.ตอนกลางคืนกลางดึกจะตื่นมาร้องไห้เสียงดัง เดิมแกตื่นมาพอเห็นแม่แกก็มา ซบแล้วหลับต่อได้เลยไม่ร้อง ส่วนอย่างอื่นก็ปกติดี

ดิฉันควรแก้ไขพฤติกรรมทั้ง 3 ข้ออย่างไรดี ตอนนี้ดิฉันก็ ได้แต่ใจเย็นๆ พยายามพูดกับแกดีๆ ไม่บังคับแกจนเกินไป พยายามหลอกล่อให้แกอาบน้ำ เวลาสามีกับดิฉันพยายามช่วยกันถอดเสื้อให้ แกจะมากอดดิฉันแน่นเลย เหมือนกลัวและ ร้องไห้ด้วย ดิฉันทำถูกไหมคะที่ไม่ให้แกไปเนิร์สเซอรี่อีก
นิดา ยอดดำเนิน – ถาม

อาการของลูกคุณทั้งหมดนั้น คงเป็นปฏิกิริยาต่อการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในช่วงที่ เขาห่างพ่อแม่ไปอยู่เนิร์สเซอรี่ และคงมีเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้เด็กตกใจกลัว ลูกคุณอายุ 1 ปี 8 เดือน เด็กวัยนี้กำลังเป็นวัยที่กลัว กังวล ต่อการพลัดพรากจากคนที่เขาผูกพันไปอยู่กับคนที่เขาไม่รู้จักไม่คุ้นเคย และเด็กจะกลัวอะไร นั้นเราบอกไม่ได้ขึ้นอยู่กับการรับรู้และความคิดความรู้สึกของเด็กแต่ละคน

เมื่อคุณแม่ตั้งครรภ์ใกล้คลอด คุณก็พาเขาไปอยู่เนิร์สเซอรี่ วันแรกๆ ไม่พบมีปฏิ กิริยาใดๆ นั้นเป็นได้ค่ะ เด็กหลายคนที่ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีมีความผูกพันกับพ่อแม่ดี ในระยะสั้นๆ เขาจะมีความมั่นใจ สนใจสิ่งแปลกใหม่ เข้ากับคนได้ ห่างจากแม่ได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปเขากลับกลัวร้องไห้และเกิดคิดถึงเราขึ้นมาอีกได้ เด็กอนุบาลบางคนโดยเฉพาะอายุ 2 ขวบ 3 ขวบ มีปฏิกิริยาอย่างนี้และเป็นได้อย่างนี้เสมอ เมื่อเด็กเจ็บป่วย ความไม่สบายทำให้จิตใจเขาอ่อนแอลง เด็กมีพฤติกรรมถอยหลังได้ ในระยะไม่สบายเขาจะติดเรามากขึ้น อ้อนมากขึ้น การเจ็บป่วยอาจทำให้กินได้น้อย เด็กอ่อนเพลีย เขาจะพึ่งเรามากขึ้น ทำให้เขาต้องการเรา คิดถึงเรา ซึ่งจะเกิดขึ้นตอนใดก็ได้

สิ่งที่สำคัญมากสำหรับเด็กเล็กคือการที่เขาพบกับสิ่งที่ทำให้เขาตกใจ หวาด กลัว การที่เด็กร้องทั้งวันแสดงถึงความผิดปกติอย่างมาก เด็กอาจตกใจ กลัว อาจเจ็บปวด ทำให้เขาคิดถึงพ่อแม่มาก แม้ครูจะอุ้มจะปลอบก็ไม่หยุด คุณควรถามถึง ว่ามีอะไรเกิดขึ้น เหตุการณ์เป็นเช่นไร บ้าง ควรจะช่วยกันหาสาเหตุ การที่เขากลัวเรื่องอาบน้ำ แล้วไม่ยอมถอดเสื้อ กางเกง ทั้งๆ ที่แต่ก่อนไม่มีปัญหา ขนาดที่คุณบอกว่าอาบน้ำลูกก็วิ่งหนี กลางคืนตื่นมาร้องเสียงดัง หรือเวลาไม่พอใจร้องอยู่นานกว่าปกติ อาการทั้งหมดเหล่านี้สะท้อนถึงความรู้สึกของเด็กที่คงจะตกใจหรือหวาดกลัว อย่างใดอย่างหนึ่งมาก็ได้ ไม่ทราบว่าคุณแม่ได้สำรวจดูร่างกายลูก บ้างหรือเปล่าคะว่ามีรอยช้ำหรือบาดแผลที่ใดอย่างไรบ้าง เช่น เด็กอาจหกล้ม หรือถูกเพื่อนโตๆ กลั่นแกล้งเวลาเข้าห้องน้ำเป็นต้น
หมอเคยพบเด็กเล็กขนาดนี้และโตกว่านี้ถูกเด็กโตรังแกเวลาเขาเข้าห้องน้ำ ทำ ให้เด็กหวาดกลัวมาก และกลายเป็นกลัวการขับถ่ายและกลัวการเข้าห้องน้ำไปก็มี บางคน โดนครู หรือพี่เลี้ยงทำเอาก็มี ฉะนั้นในขณะนี้คุณคงใช้วิธีปลอบโยนลูก พูดดีๆ พยายามให้บรรยากาศสงบใน เวลาอาบน้ำ ไม่ไปบังคับข่มขู่หรือมีอารมณ์กับเขา อย่างที่คุณได้บอกไปนั้นก็เหมาะสมอย่าง ยิ่งค่ะ และก็เห็นด้วยที่ให้เขาหยุดไปเนิร์สเซอรี่ อาการของลูกคุณมีหวาดกลัวและ ร้องไห้กอดแม่แน่นในเวลาถอดเสื้อผ้า แสดงว่าเขากลัวเหตุการณ์อย่างนี้จริงๆ เด็กเล็กๆ นั้นอาการแสดงของเขาเป็นสิ่งบอกเรามาก ถ้าเขาพูดได้เขาคงบอกได้ว่าใครทำเขา เขา ไปพบอะไรมา เช่นเด็กโตกว่านี้จะพูดเล่าได้ถึงเหตุการณ์ที่เขาประสบ

ในระยะนี้ขอให้คุณช่วยเหลือลูกไปก่อน และไม่ไปพูดย้ำความกลัวหรือเรื่องเนิร์สเซอรี่อีก ให้เวลาผ่านไปเขาจะค่อยๆ ดีขึ้น และคงต้องรอเวลากว่าเขาจะพูดได้เก่ง รู้ เรื่องกว่านี้ ช่วยเหลือตัวเองมากว่านี้ เช่น 3 ขวบ จึงค่อยเข้าโรงเรียน ขณะนี้คุณแม่ดูแล 2 คนคงจะเหนื่อยหน่อย แต่ก็ปลอดภัยและดีกว่าที่จะให้ลูกไปหวาดกลัวอะไรมาอีก

หมอขอชมเชยคุณที่คุณพยายามเข้าใจลูกปลอบโยนดูแลลูก ไม่ไปโกรธหรือ บังคับเขาที่ไม่ให้ความร่วมมือ เพราะเมื่อเด็กกลัวเราต้องช่วยเหลือ และในช่วงแรกๆ ควรหาสาเหตุจากโรงเรียนเพื่อช่วยเหลือและป้องกันต่อไป

จาก: