แม่ยักษ์...ลูกยักษ์

ความดื้อของลูกเป็นส่วนหนึ่งของการพัฒนา ที่พ่อแม่ควรรู้

"แม่ยักษ์กับลูกยักษ์เกี่ยวอะไรกันกับคุณพ่อทั้งหลาย อ่านเองแล้วจะเข้าใจครับ" วันหนึ่งผมกับเพื่อนนัดกินข้าวกันตอนเย็น มีคนหนึ่งในวงพูดขึ้นมายิ้ม ๆ ?ข้าว่าชาติก่อนคงเป็นพระอภัย? จู่ ๆ ก็เกิดระลึกชาติได้เป็นพระเอกในวรรณคดีเรื่องดังเสียด้วย

?ทำไม?

?ก็พระอภัยมีเมียเป็นยักษ์?

ฟังเหตุผลแล้วงงหนัก เมียเพื่อนก็ไม่ได้ดุเสียหน่อย สุดท้ายได้ความว่าตอนลูกใกล้จะสองขวบ ก็เริ่มดื้อมากจะจัดการให้อยู่แต่ละที คุณแม่ต้องแปลงกายเป็นนางยักษ์เสียก่อน จึงจะยอมกัน เพื่อนผมเลยรู้ความลับว่าแต่งงานกับนางยักษ์

จริงๆ แล้วเด็กวัยนี้ก็อย่างนี้แหละครับ ความดื้อเป็นส่วนหนึ่งของการพัฒนา เป็นการแสดงความเป็นตัวของตัวเองที่เกินขอบเขต โธ่! ก็เพิ่งผ่านโลกมาแค่ปีเดียว จะให้รู้อะไรนักหนา เด็กวัยนี้ก็อยากทำนั่นทำนี่ โดยไม่รู้ว่าเราจะอนุญาตหรือไม่ ควรทำหรือไม่ควรทำ บางทีไอ้ที่ควรก็ไม่ทำ ทำเฉพาะที่ไม่ควร เท่าที่รู้จักพ่อแม่หลายคู่ก็มีเรื่องต้องจัดการกันทุกบ้านแหละครับ บางบ้านโชคดีลูกเลี้ยงง่ายก็ลำบากน้อยหน่อย

ส่วนที่ลูกเลี้ยงยากเจ้าอารมณ์ รักการต่อสู้ ก็ต้องออกแรงกันเยอะกว่า เรื่องเลี้ยงง่ายเลี้ยงยากนี่เป็นเรื่องที่ธรรมชาติสร้างให้ติดตัวมาแต่เกิด นะครับ แต่ละคนจะไม่เหมือนกัน ว่ากันว่ากรรมพันธุ์ก็มีส่วนครับ ใครที่แต่งงานกับสามีว่านอนสอนง่ายก็จะโชคดีหน่อย ส่วนคนที่แต่งกับสามีที่เป็น NGO หรือนักต่อสู้เพื่อความเป็นธรรมในสังคม ก็เห็นจะเจอการประท้วงในครัวเรือนบ่อยกว่า

นอกจากสิ่งที่พ่อแม่ให้มาก็เป็นเรื่องของขั้นตอนวิธีการ ถ้าเป็นบ้านที่มีกติกาแน่นอนว่าอะไรทำได้อะไรทำไม่ได้ก็ดูจะได้เปรียบ ส่วนบ้านที่ไม่แน่ไม่นอนเรื่องนี้ทำได้วันคู่ ทำไม่ได้วันคี่ ก็จะคุมเด็กได้ยากกว่า แล้วกับบ้านที่มีกติกาแน่นอน ถ้ารู้จักยืดหยุ่นบ้าง เด็กๆ ก็จะเรียนรู้ได้อย่างมีความสุขกว่าบ้านที่เป็นไม้บรรทัด จากเรื่องกติกาก็เห็นจะเป็นลีลาของพ่อแม่ ถ้าใช้อารมณ์และความรุนแรงจะไม่ค่อยดี ประการแรกจะทำให้กติกาเสียโดยไม่รู้ตัว ก็ใช้อารมณ์นี่ครับ ความคงเส้นคงวาก็จะไม่ค่อยมี แต่ถ้ามีความคงเส้นคงวาแต่ใช้ความรุนแรงในการกำกับ ก็จะสร้างบาดแผลทางใจแก่เด็กโดยไม่จำเป็น

ลีลาที่ดีคือใช้ความจริงจังแต่อ่อนโยน ไม่รุนแรง แข็งอยู่ในทีแต่ไม่เกรี้ยวกราด เด็กตัวแค่นี้ช่วยตัวเองยังไม่ค่อยได้เลย เจอเราแข็งๆ เข้าสักพักแกก็รู้เองว่าตอนนี้พ่อแม่เอาจริง เคยคุยกับพ่อแม่หลายคู่ ส่วนมากจะถามว่าต้องใช้เวลานานเท่าไรกว่าเด็กจะเรียนรู้ ก็ต้องยืนยันครับว่านานพอดูทีเดียว หลายเดือนแหละครับกว่าเด็กจะรู้กฎเกณฑ์และสามารถปฏิบัติได้เป็นอย่างดี

แต่พอรู้เรื่องก็จะกลายเป็นรู้ทางกันทั้งพ่อแม่ลูก อะไรที่พ่อแม่รับไม่ได้ ไม่ให้ทำ ลูกก็จะรู้ ท่าทีที่พ่อแม่สั่งหรือบังคับ เด็กก็จะเข้าใจ ท่าทางที่ลูกจะเอาเรื่องบ้าง พ่อแม่ก็พอจะดูออกว่าสู้กันคางเหลืองแน่ ตอนนี้ต้องถอยก่อนไว้สอนวันหลัง เรื่องแค่นี้เข้าใจง่ายๆ แต่ทำยากนะครับ

วันนั้นก่อนจ่ายค่าเสียหายของอาหารบนโต๊ะ เพื่อนคนหนึ่งแนะนำคนที่เป็นพระอภัย ?เปลี่ยนชื่อลูกด้วยสิ?

?เปลี่ยนเป็นอะไร? คนร่วมวงถาม

?สินสมุทรไง ลูกนางผีเสื้อ? อีกคนทะลุกลางปล้อง

?ถ้ามันชัดเจนเกินไป ข้าว่าเปลี่ยนเป็น สังข์ ก็ได้นะ? ผมเสริม

?ทำไมล่ะ? คราวนี้พระอภัยสงสัยบ้าง

?แม่พระสังข์ ชื่อพันธุรัตน์ เป็นยักษ์เหมือนกัน?