วัย 2 ขวบเป็นวัยที่กำลังเป็นตัวของตัวเองเลยค่ะ หรือวัย terrible two ที่จะชอบสงสัย ช่างถาม อยากทดลองโน่นนี่นั่นไปเสียหมด และบางครั้งลูกก็ชอบเถียงพ่อแม่ด้วย
ซึ่งจริงๆ แล้วลูกกำลังทดสอบ ทดลองผิดถูก เพราะเด็กวัยนี้เขากำลังเรียนรู้สิ่งแวดล้อม ไม่ว่าจะเป็นวัตถุ สิ่งของ บุคคล สถานที่ สิ่งมีชีวิต และคำพูด บางทีเลยเหมือนลูกชอบเถียงพ่อแม่ เพราะฉะนั้นอย่าเพิ่งไปเอาชนะลูกหรือจงใจสอนมากเกินไป ค่อยๆ เรียนรู้ ค่อยๆ บอก ค่อยๆ สอนดีกว่า
เช่น ถ้าเราบอกว่าสีส้ม ลูกบอกสีเขียว แทนที่พ่อแม่แย้งกลับ อาจทำมุขขำก็ได้ เช่น '“หนูเห็นเป็นสีเขียวหรือจ๊ะ” แล้วเราก็ทำหน้าพิศวงสงสัย หรือ เฉยเสีย ไม่เถียงกัน เพราะเด็กยังเรียนรู้สีได้อีกหลายเวลา เช่น ต่อมาลองให้ลูกกินส้ม แล้วถามเขาว่าเปลือกส้มสีอะไรเอ่ย พอปอกเปลือกไป ข้างในเป็นสีส้มก็บอก “เอ๊ะ! นี่ก็คงสีเขียวมั้ง” ลูกจะบอกเองว่า “ไม่ใช่ สีส้ม”
เด็กอายุ 2 ปี กำลังเป็นวัยที่อยากจะเป็นตัวของเขาเอง จึงมักจะทำในสิ่งที่ห้าม ไม่ใช่เพราะเขาดื้อ ไม่เชื่อฟัง หรืออวดดีแต่เขากำลังเรียนรู้หลายๆ อย่างในการทดสอบว่า ‘เป็นจริง’ หรือไม่ ไม่ใช่การทดสอบว่าผู้ใหญ่จะจริงจังแค่ไหน แต่เขาทดสอบตัวเขาด้วย ทดสอบความเข้าใจของตน การมองเห็น การสัมผัส เราจึงเห็นเด็กวัยนี้ทำอะไรซ้ำๆ เล่านิทาน ดูรูปภาพก็เป็นเรื่องซ้ำๆ โดยเฉพาะที่เขาชอบ ที่เขาสนใจ บางคนอาจรู้บ้าง ไม่รู้บ้าง แต่บางคนทั้งๆ ที่รู้ก็ตอบให้ผิด เพื่อดูปฏิกิริยาผู้ใหญ่ หรือเพื่อเป็นตัวตนของเขา ฉะนั้นจึงไม่ควรเอาคำเถียงของลูกมาเป็นอารมณ์